Dla Tych co w strachu

Przypomina mi się litania przeciw strachowi z "Diuny" Franka Herberta:

"Nie wolno się bać, strach zabija duszę.
Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie.
Stawię mu czoło.
Niech przejdzie po mnie i przeze mnie.
A kiedy przejdzie, odwrócę oko swej jaźni na jego drogę.
Którędy przeszedł strach, tam nie ma nic.
Jestem tylko ja."

Po przeczytaniu po raz pierwszy (a wcześniej obejrzeniu ekranizacji Lyncha), powtarzałam ją sobie czasem przed ważnymi momentami. Choć wówczas miałam ich w życiu jeszcze niewiele. Tyle że powtarzać ją można, kiedy strach jest przed czymś konkretnym, kiedy faktycznie jest okazja zaraz stawić mu czoła. Na te głębokie i bezimienne lęki słowa nie pomagają tak łatwo. A już samo ich nazwanie i oswojenie, wydaje mi się, wymaga wiele odwagi, żeby się skonfrontować z samą sobą.
Myślę, że ja Ci chyba jeszcze nie podziękowałam wprost za to, że Twoje słowa do mnie jakoś trafiają i tak po kropelce i ziarnku piasku się dokładają, żeby w końcu któregoś dnia zacząć swoje życie naprawdę ogarniać. Zatem: Dziękuję.