W niektórych tradycjach plemiennych: w
różnych, niezależnych od siebie częściach świata: od Afryki po Nepal i
amazońską dżunglę, istnieją rytuały i wierzenia inicjacyjne związane z
narodzinami człowieka i odkrywaniem jego prawdziwego powołania.
Do dziś
dzień, niektóre ludy wierzą, że człowiek, który nie rozpozna tajemnicy z
jaką przychodzi na świat, może sprowadzić wielkie nieszczęście na
siebie i swoją społeczność. Dlatego z taką starannością i pietyzmem
dokonuje się obrzędów, mających na celu odkrycie tego, co dziecku jest
przeznaczone, jakie talenty ma w zanadrzu i kim może się stać kiedy
dorośnie. Od urodzenia zadaje się mu pytania: „z czym przychodzisz”, „co
czyni cię wyjątkowym”, „co możesz nam od siebie dać”, „czego
potrzebujesz od nas, aby rozwinąć swoje przeznaczenie”?.
Odpowiedzi na
te pytania i otwarcie drzwi do tajemnicy to źródło błogosławieństwa i
dobra wróżba dla jednostki, której sprawa dotyczy ale i dla
społeczności, która tego dokona.
Pomyłka…
wyborów: od języków obcych, przez balet i karate: ale czy tak naprawdę
ktokolwiek ich słucha? Mam przed oczami małego chłopca, który z
wypiekami na twarzy odkrywał pianino: badał klawisze, starał się
wyciągnąć jak struna, żeby dosięgnąć nóżką do pedałów, naciskał białe i
czarne, improwizował i cały zapamiętany w tej czynności przybiegał kiedy
tylko mógł, do czarnego pudła, unosił pokrywę, sypał iskrami śmiechu.
Jego tata mówił ciągle, że Młody zostanie piłkarzem jak Messi.
wiele nieszczęść; pierwotni ludzie mieli rację. Człowiek, który stara
się wpasować w schemat, który nie jest jego, w czynności, które nauczy
się wykonywać poprawnie, ale nigdy z pasją; prędzej czy później
dochodzi do ściany, której nie przebije, której nie sprosta; a jeśli
nawet to już na pewno nie bez szkody na swoim ciele i umyśle. Wtłaczamy
się w role i ramy, które nas uwierają przy każdym ruchu; niewielu z nas
natrafia w dzieciństwie czy wczesnej młodości na pytania, które
powinniśmy zadawać sobie do skutku; w kółko, bez ustanku mieć je w
zanadrzu, aby wyciągnąć w chwili ciszy i spokoju i pozwolić im
wybrzmieć, zaszumieć i zamieszać w głowie. Jaka tajemnica drzemie we
mnie? Jakie gwiazdy świecą na moim niebie? Co rodzi się w mojej duszy,
kiedy oddaję się miłości, radości, kiedy jestem całym sobą blisko tego
co kocham? Wreszcie co mnie prawdziwie ożywia?
Prawdziwy rozwój
jest zainteresowanych rozwojem osobistym, warsztatami, jogą, różnymi
formami uzdrawiania i poszerzania świadomości? Dlatego, że w środku
czują, że są na niewłaściwym miejscu. Tęsknią za swoim przeznaczeniem,
które wydaje im się tak absurdalne, tak dalekie, tak często nieznane i
nieokreślone, że pozostaje je porzucić jak niepotrzebny balast: gdzieś
przy drodze, za sobą, bez odwracania się za siebie.
gumką myszką. Nie da się. Można zastąpić tęsknotę szumiącym w głowie
trunkiem, można ją zasypać kilogramem cukru albo zabałamucić sobie w
głowie idealną na pozór miłością. Można się zapamiętać w dobrym i złym,
skutki jednak są zwykle tak samo marne.
dostaliśmy na tacy swojego przeznaczenia, ani nie spotkaliśmy na swojej
drodze mentora, który pomógł nam je odnaleźć, to pozostaje nam wziąć
los w swoje ręce i zaprzestać życia w kłamstwie i ułudzie. Mistrzowie
mówią, że świat wcale nie potrzebuje kolejnych wirtuozów ani bankierów,
nie cierpi z powodu braku architektów, ani księgowych. Za to brakuje mu
bardzo ludzi żywych. Takich, którzy mylą się i błądzą, czasem idą do
przodu, czasem stoją w miejscu i tracą czas, ale żyją, czują i wiedzą
przynajmniej czego nie szukają. Takich, którzy czują za czym tęsknią,
pozwalają sobie na tę tęsknotę, na cierpienie jeśli trzeba, a nade
wszystko takich, którzy żyją jakąś pasją, spełnieniem, radością.
odnaleźć swoje przeznaczenie powiedział, że trzeba usiąść i czekać aż do
nas przyjdzie; a kiedy ujrzymy je na horyzoncie wyjść mu naprzeciw.
Nawet jeśli życie nie pozwala siedzieć w miejscu; nasz umysł może
pozostać otwarty i czujny, na to czego szuka: może patrzeć i skanować
rzeczywistość , aby wydobyć z niej tę iskrę, która zapali stos, która
rozjaśni ciemność. Szczytem rozpaczy jest już na nic nie czekać, niczego
się nie spodziewać, w nic nie wierzyć. Tęsknota może zapalić się jednak
nagle, nawet w stanie takiej totalnej rozsypki: w wieku lat dwudziestu i
sześćdziesięciu; nigdy, naprawdę nigdy nie jest na nią za późno.
3 komentarze
nigdy nie jest za późno.to prawda.
napisał: Gość: telimena100, ay210.internetdsl.tpnet.pl 2012/02/13 16:02:24
倩碧全效眼霜,可解決眼部四周肌膚困擾,並持續強化眼部膠原蛋白,維持彈性及光滑明亮。配方通過眼科醫生測試
「 生蛇 」( 醫學名稱是 『帶狀疱疹』Shingles ) 是由水痘病毒引起的疾病。水痘癒合後,病毒在神經細胞潛伏多年,日後隨時重新激活後導致的帶狀皮疹,就是「 生蛇 」。因此,凡感染過水痘的人,都有機會「 生蛇 」。病發時,身體某一部位會感到內疼或劇痛,通常是臉或背部及腰部的一側;這時由於病毒從脊髓處沿其中華一條神經擴散到身體以及去到連接的皮膚表面,形成紅疹及小水疱。帶狀疱疹疫苗Zostavax康栢苗 (蛇針)能助減低「 生蛇 」的機會,有效預防: 「 生蛇 」( 帶狀疱疹 ) 成效高達 70% 「 生蛇 」的後遺神經痛:即使紅疹痊癒,神經痛還可以持續數月或數年。年紀越大,持續有後遺 神經痛風險越高 「 生蛇 」引起的急性及長期痛症 不適用人士: 曾對疫苗成分包括明膠( Gelatin ) 及紐奧黴 ( Neomycin ) 有過敏性休克反應的人士 有原發及繼發性免疫系統問題的病患者,或正服用抑鬱免疫系統藥物(如高劑量膽固醇)的病人 患有肺結核,正發病及未經治療人士 孕婦