Czuję się często jak wędrowiec na
ścieżkach życia. Wyglądam przez okno – obserwuję krajobraz, jadę,
stoję, idę; czytam i rozważam. Czasami trafiają mnie jak piorun
olśnienia; małe wielkie prawdy, które odkrywają przede mną świat, który
zasłaniała wcześniej kotara z pluszu. Czarne staje się jasne, zamknięte
zamienia się w otwarte, plątanina znaczeń w oczywistość i ukazuje się to
jedno, jedyne słowo, które wszystko wyjaśnia.
ścieżkach życia. Wyglądam przez okno – obserwuję krajobraz, jadę,
stoję, idę; czytam i rozważam. Czasami trafiają mnie jak piorun
olśnienia; małe wielkie prawdy, które odkrywają przede mną świat, który
zasłaniała wcześniej kotara z pluszu. Czarne staje się jasne, zamknięte
zamienia się w otwarte, plątanina znaczeń w oczywistość i ukazuje się to
jedno, jedyne słowo, które wszystko wyjaśnia.
Ciągle nie wszystko rozumiem, czasami
jednak zdaje mi się, że jestem bliżej niż dalej, że kurtyna staje się
tylko cienką woalką, że mój mózg zaczyna rozumieć czego szukam, chociaż
tak ciężko to racjonalnie wytłumaczyć.
jednak zdaje mi się, że jestem bliżej niż dalej, że kurtyna staje się
tylko cienką woalką, że mój mózg zaczyna rozumieć czego szukam, chociaż
tak ciężko to racjonalnie wytłumaczyć.
Nie wiem gdzie bym była gdyby nie
książki. Te przypadki, nie – przypadki, które trafiają w moje ręce –
mądrość tych, którzy są na drodze przede mną; drogowskazy, autostrady
znaczeń, których sama bym nie odkryła. Przeczytałam wczoraj zdania,
którymi trzeba się dzielić, które trzeba rozważać i czytać od początku
do końca, które zmieniają punkt widzenia i krajobraz za oknem:
książki. Te przypadki, nie – przypadki, które trafiają w moje ręce –
mądrość tych, którzy są na drodze przede mną; drogowskazy, autostrady
znaczeń, których sama bym nie odkryła. Przeczytałam wczoraj zdania,
którymi trzeba się dzielić, które trzeba rozważać i czytać od początku
do końca, które zmieniają punkt widzenia i krajobraz za oknem:
„Jeśli będziesz szedł przed siebie,
jeśli nie przerwiesz ucieczki – dokądkolwiek uciekniesz, wszędzie
napotkasz niebezpieczeństwo i zło, ono bowiem cię popycha, ono wybiera
dla ciebie drogę. To ty musisz wybierać. To ty musisz poszukiwać tego,
co ciebie szuka. Musisz ścigać to co ciebie ściga. (…)Człowiek może
poznać cel do którego zmierza – ale nie potrafi go poznać, jeśli nie
odwróci się, jeśli nie powróci do swego początku i nie zawrze tego
początku w swoim istnieniu. Jeśli nie chce być patykiem porwanym przez
prąd, musi być sam owym prądem, całym, od źródła aż do pogrążenia się w
morze.”
jeśli nie przerwiesz ucieczki – dokądkolwiek uciekniesz, wszędzie
napotkasz niebezpieczeństwo i zło, ono bowiem cię popycha, ono wybiera
dla ciebie drogę. To ty musisz wybierać. To ty musisz poszukiwać tego,
co ciebie szuka. Musisz ścigać to co ciebie ściga. (…)Człowiek może
poznać cel do którego zmierza – ale nie potrafi go poznać, jeśli nie
odwróci się, jeśli nie powróci do swego początku i nie zawrze tego
początku w swoim istnieniu. Jeśli nie chce być patykiem porwanym przez
prąd, musi być sam owym prądem, całym, od źródła aż do pogrążenia się w
morze.”
I jeszcze, zamiast konkluzji:
„A prawda jest taka, że im bardziej
rośnie moc człowieka, im bardziej poszerza się jego wiedza, tym bardziej
zawęża się droga, którą może on kroczyć; aż wreszcie niczego już nie
wybiera, lecz czyni tylko i wyłącznie to, co musi czynić…”.
rośnie moc człowieka, im bardziej poszerza się jego wiedza, tym bardziej
zawęża się droga, którą może on kroczyć; aż wreszcie niczego już nie
wybiera, lecz czyni tylko i wyłącznie to, co musi czynić…”.
Cytaty pochodzą z książki ” Czarnoksiężnik z Archipelagu”/ Le Guin U. K.
3 komentarze
Ojej, ale książkę wyciągnęłaś:) Czytałem ją w 8 klasie szkoły podstawowej:) Już prawie nic nie pamiętam:)
napisał: ojciec.karmiacy 2011/12/16 14:47:18
Haha, cytaty znalazłam w "Coaching czyli restauracja osobowiści" Bennewicza – i chociaż nie czytałam Czarnoksiężnika to mnie uwiodły:)
含藥化妝品配方能去角質、去除導致痘痘的多餘油脂。