Przez ostatni rok odeszły trzy dzielne kobiety, którym kibicowałam bardzo w ich zmaganiach z rakiem. Ponad rok temu Ania Gimlewicz, w wakacje Magda Prokopowicz, a wczoraj Chustka.
Siedzę i myślę, jak to jest umierać? Czy czuć oddech Aniołów, czy
świeci światło w tunelu, czy czuje się strach, czy ulgę, a może ciekawość, a
może smutek? Zaskoczenie miesza się z pewnością, że to już, kwiaty rosną pod
stopami, a może spada się jak z wysokiej wieży?
Jak to jest kończyć? Chciałabym wiedzieć i nie
chciała. Jak to jest chcieć być i chcieć odejść, jak to pogodzić w jednym
bycie, jak się pożegnać?
chciała. Jak to jest chcieć być i chcieć odejść, jak to pogodzić w jednym
bycie, jak się pożegnać?
Mówią , że najbardziej cierpią Ci co zostali. A Ci co odchodzą?
Jak to jest chcieć i nie chcieć? Bo przecież kiedy boli, kiedy straszy, kiedy
myślimy o tym, że przestanie, że nic już nie będzie, to świat otwiera się i
zamyka, okna trzaskają okiennicami, drzwi trwają w wiecznym przeciągu. To musi być trudne – bardzo trudne – i wychodzi daleko poza granice ludzkiego rozumienia.
myślimy o tym, że przestanie, że nic już nie będzie, to świat otwiera się i
zamyka, okna trzaskają okiennicami, drzwi trwają w wiecznym przeciągu. To musi być trudne – bardzo trudne – i wychodzi daleko poza granice ludzkiego rozumienia.
Co się robi z przeszłością? Pakuje w
kartonowe pudła, wrzuca na strych, kataloguje wspomnienia, wpina w klasery; tu
miłość, ta na zawsze, tu przyjaźń, tam marzenia, kwiaty, podróże?
kartonowe pudła, wrzuca na strych, kataloguje wspomnienia, wpina w klasery; tu
miłość, ta na zawsze, tu przyjaźń, tam marzenia, kwiaty, podróże?
Czy widać stamtąd ziemię? A może nie potrzeba, a może się nie
tęskni? Czy można się wyprać z tych
tęsknot jak z brudu, czy można się aż tak oczyścić? Zostawić Ziemię, jak ciało,
odlecieć, pofrunąć, na chwilę, na moment, w wolność, która jest wieczna, nic
nie waży?
tęskni? Czy można się wyprać z tych
tęsknot jak z brudu, czy można się aż tak oczyścić? Zostawić Ziemię, jak ciało,
odlecieć, pofrunąć, na chwilę, na moment, w wolność, która jest wieczna, nic
nie waży?
Pytania bez odpowiedzi, spokój który kiedyś przyjdzie,
łaska która jest niełaską, wiara, że będzie POTEM.
łaska która jest niełaską, wiara, że będzie POTEM.
Tęsknię za Wami dziewczyny. Za waszą odwagą, determinacją, za waszą radością i pasją życia. Będzie Was tu brakować. Szczęśliwego TAM.
(*)
foto: Tumblr
8 komentarzy
Jestem zdruzgotana… Tak bardzo Jej kibicowałam. Opłakiwałam rok temu śmierć Ani, potem dzielnej Magdaleny… teraz Ona…
Miej Boże w opiece synka Asi………….
Ja wierzę w Światło i Miłość TAM – poza religiami, bogami, wierzeniami. Im lepiej żyliśmy tym więcej damy światła i harmonii we wszechświecie.
I tylko to się liczy.
Włączamy się w wir miłości…
I pilnujemy tych, co zostali TUTAJ.
Moje Babcie, Moi Dziadkowie, Moja Mama pilnują mnie.
Ja będę pilnować swoich bliskich.
Chustka pilnuje Jasia, Piotra i Mamę…
Świat szybko zapomina o tych, co odeszli a oni, odarci ze wszystkich ludzkich naleciałości, z całej fałszywej godności czy dumy — w jakże niewysłowienie bolesnym opuszczeniu czekają wsparcia! 🙁 Może tam jest im lepiej.
Ojej! Manufakturo masz ostatnio talent do trafiania w mój nastrój. A może to właściwość talentu po prostu? Zastanawiałam się nad tym, jak to jest nie chcieć i musieć. Żadnych pozytywnych wniosków…
Dziękuję, że wspomniałaś w swoim artykule o trzech cudownych kobietach tj. Magdzie Prokopowicz, Joannie Sałydze i Ani Gimlewicz.
Co prawda te ww. kobiety były mi znane jedynie z przekazów medialnych ale wciąż żyją w mojej pamięci i są dla mnie wzorem siły i odwagi w walce o życie.
Monika
廣告攔截
維持肌膚能大量擁抱濕潤的良好狀態，同時最佳化濕潤平衡。 中性肌膚適用
紅石榴保濕噴霧 重水保濕噴霧 清肌保濕噴霧 瑕疵遮瑕膏 修容霜 護眼修飾霜 眼部遮瑕修護筆 亮白蓋斑霜 香茅SPF30 香茅蚊怕水 古銅暗影粉2號 胭脂輪廓修飾 點綴立體修容 奇幻腮紅 亮麗持久胭脂膏 深層修護滋養潤唇霜 保濕護唇膏