Przemoc Twoja sprawa

Od dwóch lat mieszkam w Anglii, w domku szeregowym, przez ściany słychać sąsiadów prawie jak w bloku. Bardzo boję się pająków i pewnego dnia na widok jednego zareagowałam panicznym wrzaskiem. W ciągu paru minut do drzwi zapukała przerażona sąsiadka – Angielka, a na odpowiedź mojego chłopaka, że to tylko przez pająka, nie dała za wygraną i powiedziała, że nie wyjdzie dopóki mnie nie zobaczy całej i zdrowej.

Było nam trochę głupio, ale ta na pozór zabawna sytuacja uświadomiła mi jak wiele możemy się uczyć od innych społeczeństw. Jesteśmy normalną parą, nie wyglądamy jak jakiś margines, a z sąsiadką żyjemy dobrze, więc nie miała żadnych podstaw, żeby podejrzewać coś złego. Po prostu zareagowała spontanicznie na mój krzyk.

Niestety nie wyobrażam sobie takiej sytuacji w Polsce. Kiedy nawet słyszymy wyraźnie, że sąsiedzi się kłócą albo widzimy, że coś poważnego się dzieje, mamy gdzieś z tyłu głowy założenie, że nie można się wtrącać, przecież to zwykła sprzeczka – ich sprawa, a jeśli zareagujemy to oni nas uznają za wścibskich. Może im być wstyd, że ktoś widzi w jakiej sytuacji się znajdują, ale reagowanie to jedyna słuszna droga.

Ja jestem dumna i wdzięczna, że mam sąsiadkę, która by nie udawała, że nic nie widzi i nic nie słyszy, gdyby coś się działo. I sama też chcę być taką sąsiadką!