Serdecznie dziękuję za ten wpis. Coraz częściej myślę o self-publishingu i znalazłam w tekscie wiele odpowiedzi na rodzące się pytania. Cieszę się, że wszystko idzie w dobrym kierunku 🙂 Warto ryzykować 🙂 – Kamila

Chyba się nasiedziałaś nad tym postem, co? 🙂 Bardzo dobrze przygotowany. Dodaje sobie do zakładek, będzie to mój przewodnik, gdy już coś uda mi się naskrobać od początku, do końca 😀

W wolnej chwili zapraszam do nas 🙂

Wielu z nas chciałoby wydać swoją książkę, jednak nie każdy z nas zdaje sobie sprawę jak ciężko to zrobić. Są tacy, którzy myślą, ze kilka mniej lub bardziej ciekawych zdań wystarczy a potem okazuje się, ze niestety ale nie;)

Hallo,bardzo ciekawy watek, dziekuje i pozdrawiam

Postawiłam na POLIGRAF, po wielu rozmowach z innymi wydawnictwami prawie się poddałam. Debiutanci mają naprawdę niełatwe życie i szalenie trudno jest im się przebić. Wydawca bardzo mi pomógł, owocna współpraca!

Dzień dobry, Pani Małgorzato.
Nazywam się Katarzyna M. Kullmann. Gratuluję Pani po pierwsze pomysłu, po drugie wytrwałości. Opisana przez Panią forma wydawania książek, jest – jak sądzę – przyszłością. Oby tak się stało w dość krótkim czasie. Smutnym jest bowiem, że tegoroczna laureatka Nagrody NIKE, sama borykała się z wydaniem własnej książki, choć dzisiaj tak wielu ją chwali pod niebiosa. Jakaż to przewrotność, prawda?
Muszę jednak nie zgodzić się z Pani jednym zdaniem, a tym oto: "Pamiętajcie: świat nie zawsze ma rację. Czasem dobrze pokazać mu, że się mylił." Otóż, jak uważam, świat się nigdy, Pani Małgosiu, nie myli :). Na szczęście dla nas – ludzi, jest cudowny i niezmienny w sensie ogólnym, i jak zwykle np.: przychodzi wiosna, po niej lato, potem jesień i zima, a potem znów i znów… Po minionym dniu każdej nocy niebo rozpala się miliardami gwiazd i to pod nim rodzą się nasze ludzkie marzenia, a kiedy kolejna Perseida z niego spada, zaciskamy mocno kciuki, by się spełniły… Świat się nie myli, to mylą się ludzie, bezustannie. Pragną osiągać swoje cele, często z powodu nieczystych intencji i własnych korzyści. Więc wracając do p. Olgi Tokarczuk – w jakiż to sposób świat zawinił? Otóż w żaden. To ludzie zawinili, zwyciężyła natomiast mądrość autorki. Dlatego napisałabym tak: Pamiętajcie, ludzie nie zawsze mają rację. Czasem dobrze pokazać im, że się mylili.
Jestem zaledwie maleńką cząstką świata, jakby kruchym jego dodatkiem i mogę – ku mojemu żalowi – cieszyć się jego cudownościami przez krótką ledwie chwilę. No i cóż – staram się traktować świat z empatią. Będę więc zawsze twierdziła, że świat nigdy się myli i nie będę utożsamiała, i nie utożsamiam, z nim ludzi, ani tym bardziej ludzkich błędów, nawet w przenośni. Bowiem, jako ludzie, powinniśmy za własne błędy ponosić konsekwencje, choć tak często lubimy zrzucać je na innych. Czymże więc zawinił świat? Żadna metafora nie będzie – w odniesieniu do niego – na miejscu… Świat trzeba po prostu kochać – a nawet mieć taki obowiązek :), cieszyć się każdą chwilą, jaką możemy w nim spędzić, a własne problemy rozwiązywać z silnym przekonaniem, że damy sobie radę i wiarą we własne zdanie oraz marzenia – jak Pani, np.: wydając książkę. I bez względu na to, jak wielu ludzi na naszej drodze będzie nam rzucać pod stopy kłody, damy radę, bo to świat jest naszym największym sojusznikiem i inspiracją :).
Pozdrawiam, życząc Pani sukcesów.

Witaj, ja również jestem pod wrażeniem artykułu. Jestem w trakcie pisania książki, co akurat nie jest moją domeną, a są nimi grafika, skład i łamanie. Zastanawiam się nad self-publishingiem, ale nie jestem do końca przekonana co do samodzielnej promocji, dystrybucji i co gorsza zakładania firmy. Dlatego ciekawa jestem jak reagują wydawnictwa, do których przychodzi się ze złamaną książką, opatrzoną ilustracjami, po korekcie?
Pozdrawiam, Ali