“Nigdzie i nic”

“Dokąd idziemy? – spytał Puchatek biegnąc za nim.

– Donikąd – rzekł Krzyś.

Więc zaczęli tam iść i gdy przeszli kawałek drogi, Krzyś zapytał:

– Powiedz, Puchatku, co najbardziej lubisz robić na świecie?

(Oczywiście to, co Puchatek lubił robić
najbardziej, to przyjść do domu Krzysia i jeść, ale ponieważ cytowaliśmy
już to, myślę, że nie ma potrzeby cytowania tego raz jeszcze. )

– Ja też to lubię – odpowiedział Krzyś. – Ale co lubię robić najbardziej – to Nic.

– A jak to się robi? – spytał Puchatek po dłuższym namyśle.

– Więc to jest tak: kiedy się idzie,
żeby to robić, a właśnie akurat pytają mnie: „Co będziesz teraz robił,
Krzysiu?”, odpowiadam: „Ach, nic…”, i wtedy idę, i to właśnie robię.

– Aha, rozumiem – powiedział Puchatek. – To właśnie takie nic, co teraz robimy.

– To znaczy, po prostu chodzić sobie i przysłuchiwać się wszystkiemu, co można usłyszeć, i o nic się nie martwić.”

Benjamin Hoff – “Tao Kubusia Puchatka”