Zmień koło

Życie jest całością. Albo działa, albo
nie działa. Jak trafnie i dowcipnie pisze profesor Rao z Columbia
University, trudno wierzyć ludziom, którzy mówią: „Wiesz, żona się ze
mną rozwodzi, dzieci mnie nie poznają, własny pies mnie wczoraj pogryzł,
nawet moja kochanka ma romans, ale świetnie idzie mi w pracy. To tak
nie działa. Twoje życie jest zintegrowaną całością, która albo gra, albo
nie gra.” Dlaczego? Ponieważ lakonicznie rzecz ujmując życie kołem się
toczy i potrzebuje równowagi.

Świetnie widać to na narzędziu
diagnostycznym, używanym często w coachingu, które nazywa się „Koło
życia”.  W poszczególnych częściach zaznacza się poziom zadowolenia i
satysfakcji w poszczególnych obszarach i na skutek tej operacji
otrzymuje pewną figurę geometryczną.

Połowa biedy jeśli jest to dość koślawe, małe koło. Gorzej kiedy figura wygląda tak:

Jak na tym jechać? Jaka jest jakość jazdy? Wrażenia, emocje, samopoczucie, komfort?  Oczywiście doskonale znamy odpowiedź.

Co wynika z koła życia, jakie wnioski
dobrze jest wyciągnąć? Równowaga daje moc i prędkość we wszystkich
obszarach –  jej brak naraża nas na wstrząsy i znacznie opóźnia drogę
naprzód. Czasem zatrzymuje w miejscu, czasem powoduje, że musimy
angażować ogromne pokłady siły aby ruszyć dalej. 

Zamiast mocować się z
tym wiecznym życiowym wielościanem, ustawać co krok, co obrót i ocierać
pot z czoła, lepiej się zatrzymać i przyjrzeć, czemu nie mogę jechać
przed siebie? Które obszary mojego życia mnie trzymają, czego mi trzeba
aby osiągnąć równowagę? 

Czasami nasze koło życia jest okrągłe,
zrównoważone, ale jednak maleńkie; gdzieś na poziomie, dwa, trzy.  Na
pytania” jak leci?”; odpowiadamy, „na szczęście do przodu”, „pomału”,
„jako tako”. Małe koło jedzie płynnie, ale toczy się metr za metrem,
brakuje mu impetu, nie jest w stanie nabrać właściwej prędkości, a my
osiągnąć naszego wrodzonego, pełnego potencjału. Oczywiście nie chodzi o
to, aby pragnąć nie wiadomo czego.  Marzyć o życiu miliardera,
finansowych antypodach czy związku emocjonalnym, który ciągle wrze w
temperaturze 100 stopni. Dla każdego z nas 6 czy 10  na kole życia
oznacza coś innego.  Wewnętrznie czujemy ile jest „dosyć” –  ile nam
trzeba żeby czuć, że jest dobrze, tak jak być powinno, a ile to „w
miarę”, ale jednak trochę za mało.  

W życiowym umiarze nie chodzi o to,
aby zadowalać się byle czym, w myśl zasady, że niebezpiecznie jest
pragnąć, bo można pragnąć za wiele.  Taki pragnieniowy ascetyzm jest jak
hamulec ręczny. Niby koło jedzie, ale jednak toczy się opornie, pojazd
naszego życia nie przyśpiesza, coś nas blokuje, wkładamy niepotrzebnie
dużo wysiłku, a rezultaty są co najwyżej takie sobie. Często wystarczy
dokonać zmian w jednym obszarze: np. pracy, której nie znosimy i okazuje
się, że wszystkie inne sfery idą w górę: zdrowie z marnej trójki robi
się szóstkowe, emocje i życie rodzinne poprawia się bez wyraźnego powodu
i nakładu pracy, a finanse, mimo że właściwie takie same jak wcześniej
dają znaczenie więcej satysfakcji. Równowaga zostaje zachowana, koło się
powiększa, toczy się gładko, a my czujemy, że nabieramy prędkości i nie
grzęźniemy w każdej małej kałuży.

Hamulcowym mogą  też być nasze myśli,
uczucia, obawy, różne „wydaje mi się, że” które mówią nam co trzeba, a
czego absolutnie nie wolno.  Nasze przekonania, czasem nasze kiepskie
związki z ludźmi, niskie poczucie własnej wartości, czy wiara w to, że
życie generalnie jest ciężkie i absolutnie nie może iść jak z płatka.

To Ty prowadzisz ten pojazd, Ty
zmieniasz koło, Ty decydujesz. Wiele rzeczy na tej ziemi znajduje się
poza strefa naszego wpływu: pogoda, klimat, myśli innych ludzi, ich
oceny, ich mniemanie o sobie, czy toksyczne oczekiwania względem nas. To
co mamy na pewno w rękach; w obszarze swojego zdecydowanego wpływu to
nasze życie, nasze wybory.

Chcesz się wlec po wybojach,  zlewać
potem i wyrzekać na słońce, które  świeci Ci w twarz zamiast w plecy? 
Szkoda czasu, lepiej zmień koło.