Marynowane serce

Gdyby zapytać psychologa, filozofa,
lekarza i starą Indiankę o to,  co jest najlepszą receptą na zdrowe,
szczęśliwe życie, to każdy z nich; może różnymi słowami; czasem naokoło i
uczenie, albo przeciwnie prosto z mostu jak kamień w wodę; powiedziałby
o dobrych związkach z ludźmi.  Nie tylko tych archetypicznych: z matką,
ojcem, osobami połączonymi więzami krwi, ale także z bliskimi
„nabytymi” w procesie socjalizacji: przyjaciółmi, partnerami, nawet
sąsiadami i kolegami z biura. Dobra – słoneczna relacja otwiera wiele
drzwi – pomaga nieść ciężary –  wszak zawsze może się znaleźć ktoś kto
pomaga nam pchać nasz wózek kiedy brakuje sił.

Fundamentem dobrych związków są uczucia,
a także szczerość, otwartość,  akceptacja i tolerancja.  Nie da się
zbudować  pozytywnej relacji z kimkolwiek jeśli jesteśmy zabetonowani na
amen i nie dopuszczamy do siebie żadnych uczuć. 

W naszym systemie kulturowym okazywanie
wzruszenia, radości, mówienie szczerze o tym co mamy w środku jest
ciągle synonimem słabości –  a przecież nie da się kochać, szanować i
wspierać kogoś z zamurowanym sercem. Od najmłodszych lat powtarza się
nam, że okazywanie uczuć jest równoznaczne z okazywaniem słabości. Kto
nie słyszał: „ nie mazgaj się”, „nie histeryzuj”, „nie płacz jak baba”, „
trzeba być twardym a nie miękkim”, „kto ma miękkie serce ten ma twardy
tyłek”? 

Takie wychowanie i taka postawa jest jak
posypywanie żywej tkanki gruboziarnistą solą. Może i marynuje; może w
jakimś stopniu chroni przed bolesnymi zranieniami, ale na dłuższą metę
nie pozwala zdrowo i w pełni żyć.  

Marynowane serce przydaje się na
niewiele. Można zostać skutecznym top biznesmenem, ale zapłaci się za to
prędzej czy później problemami z nastrojem i pustką wokół.  Można być
matką i ojcem, ale przekaże się tę swoją słabość zwielokrotnioną i
pomnożoną przez setki dni, jakie spędzimy z tymi, których mamy szczerze
kochać.  Można tak żyć nawet sto lat. Tylko czy szczęśliwie, czy dobrze?

Lepiej narazić się na śmieszność i
niezrozumienie przez nieczułych niż samemu dołączać do ich grona.
Marynowanie w soli nie chroni przed niczym, a zamyka na wszystko. 

Dlatego kochajmy, uśmiechajmy się i obdarzajmy uczuciami. Świat potrzebuje ludzi żywych.