Wszystko prawda. Jak się umie odmawiać samemu sobie, to nie umie się odmawiać innym. Wystarczyłoby zrobić odwrotnie…. Echhh… życie.

Ale często jest tak, że kiedy chcesz zadbać o siebie to otoczenie zaczyna Cię wpędzać w poczucie winy. I może troszkę walczysz, ale potem zaczynasz się sama gryźć że może faktycznie dbanie o siebie to egoizm i żerowanie na rodzinie. I tak podkulasz ogon i odstawiasz siebie do kąta. I jest Ci coraz bardziej smutno i czujesz się niekochana, ale sama nie wiesz jak masz się o siebie walczyć. Bo to trochę takie wyszarpywanie siebie i im więcej się uszarpiesz tym bardziej już nie masz sil na nic.

Mądrzy są ludzie, którzy słuchają siebie. Ja też tak miałam …. z dnia na dzień czułam się coraz gorzej w mojej pracy, każdy dzień odbierał mi cząstkę siebie. Straciłam w końcu jakąkolwiek radość, nie tylko w pracy, ale w życiu prywatnym. Jakie głupoty podpowiada głowa…., że skoro tak mnie ktoś traktuje to pewnie sobie zasłużyłam, tak trudno było znaleźć pracę więc kolejną będzie jeszcze trudniej… itd, itp, a potem świat już nie jest taki sam, a ty zaczynasz wierzyć, że Świat jest taki okropny.
Dziękuje za ten wpis, mam nadzieję, że ten dobry głos w mojej głowie w końcu ujrzy światło dzienne.
Grażyna