Sortir de son lit

O rzece, która opuściła swoje koryto, czyli zwyczajnie wylała, mówi
się,  po francusku, że “wyszła ze swojego łoża: “sorti de son lit”. Zwrot
kojarzy mi się z dynamiką życia i sił natury, jest jednocześnie
plastyczny i pełen poezji.

Ja też wyszłam dziś z mojego utartego, wydrążonego powtarzalnością dni koryta: wyruszyłam w podróż.

Cieszę się tym kawałkiem wolności w szary dzień i wyglądam przez okno pociągu jak dziecko spragnione przygód.

Monotonny obraz pól i lasów przesuwa się przed moimi oczami: stop
klatka, zmiana, stop klatka – w rytm turkotu kół. Wyłapuję szczegóły
mijanego krajobrazu, myślę o ludziach, którzy żyją gdzieś tam w tych
bezimiennych dla mnie miastach i wioskach: snuję leniwie mój sen,
rozlewam się na okolicę niczym szara, ciekawska, rzeczna woda.

Polecam taki lek na powtarzalność dni: wyjść czasami z utartego
schematu zdarzeń. Pojechać inną drogą i oglądać świat oczami turysty. 
Wybrać się w krótką podróż: w nieznany zakamarek miasta, na pętlę tramwajową, do
lasu, nad wodę –  do centrum, popatrzeć w oczy nieznajomych i na
płaszcze przechodniów. Po prostu usiąść i podziwiać. Cieszyć się z
nowego. Dać się zadziwić –  zwyczajnie zadumać. Być kimś innym w innym
miejscu. Inną rzeką: blisko , daleko, a może tylko o krok.

Bon voyage!!