“Kraina lodu” – film o strachu i sercu, które trudno odmienić

Plakat filmowy by Disney

Ludzie wierzą, że im więcej dostajemy, tym lepiej. Tymczasem życie ma w nosie nasze przekonania i bywa przewrotne. Czasem trudno wziąć odpowiedzialność za to co się dostało, zwłaszcza kiedy w grę wchodzą emocje. Na szczęście istnieją opowieści, które pomagają nam i naszym dzieciom oswoić się z tym i przeżyć je na cudzym przykładzie. Tak jest szybciej i mniej boli. 

Nie muszę mówić, że kocham bajki. Zwłaszcza, że sama je piszę. Ale napiszę, bo to miłość absolutna, i mam wielką nadzieję, że z niej nigdy nie wyrosnę. Nadzieja spora, bo jeśli na starość się dziecinnieje, a okres dorastania, przynajmniej w sensie burzliwej młodości, mam już niewątpliwie za sobą, to teraz już będzie tylko gorzej, to znaczy lepiej. Bo nie ma w życiu nic gorszego, niż być śmiertelnie poważnym. 

Opowiem ci bajkę, o korzyściach z bajkoterapii

Bajki są cudowne – i to w każdym wieku. Naszym dzieciom dają okazję do nauki przez zabawę, do pracy nad swoimi emocjami, przetwarzania bezboleśnie i bezpiecznie ważnych tematów. Nam, dorosłym, właściwie tak samo. 

Siadasz z książka w fotelu, lub przed kinowym ekranem i proszę: twój umysł wyrusza na przygodę, która go rozluźni, czegoś nauczy, skłoni do refleksji, rozśmieszy, czy rozwiąże ważny problem. 

Popularne w ostatnich latach komercyjne hity: takie jak Shrek, Epoka Lodowcowa czy Potwory i Spółka, tak samo jak tradycyjne baśnie, niosą ze sobą masę rozsądnie podanej mądrości, która wzbogaca nas nie mniej niż ciężkawy melodramat. Potrzebujemy baśni by się rozwijać, a że rozwój czasem boli, warto, jeśli to tylko możliwe podawać go w formie strawnej i przyjemnej, a nie jak gorzkie lekarstwo. 

Kraina lodu

Na “Krainę lodu” poszłyśmy dla rozrywki, ale zamiast poddać się wyłącznie przyjemnemu rozleniwieniu, szybko wyszperałam z torby notatnik. Za dużo myśli było do stracenia! Ta prosta opowieść, o dwóch siostrach, w tym jednej obdarzonej mocą skuwania lodem i władania zimą, to w istocie piękna historia o przeznaczeniu, lęku, naszej wewnętrznej energii i życiu, które nie jest jednoznaczne, ani z góry określone. 

To także historia o odpowiedzialności. Wszystko, jak to w bajce, dobrze się kończy, ale po drodze dzieje się sporo rzeczy, o których opowiem – nie w warstwie fabularnej, bo tę pozostawiam Wam do odkrycia. 

Lęk jest największym wrogiem

Dar, talent, który dostajemy może być błogosławieństwem, może też być przekleństwem. Za dar trzeba wziąć odpowiedzialność i nie warto przed nią uciekać, bo znajdzie nas gdziekolwiek będziemy. Nawet na końcu świata. 

Mądre trole, do których trafiają król i królowa, rodzice dziewczynek, mówią do przyszłej władczyni zimy, że jej największym wrogiem jest lęk.                                                                 
                            

To prawda: najgorsze i najbardziej absurdalne rzeczy robimy ze strachu. Kiedy się boimy, wszystko wymyka się spod kontroli. 

Widać to świetnie w tej opowieści. Niedomówienie, brak szczerości, brak konfrontacji z kłopotem, nie przynoszą spodziewanej ulgi, ani nie rozwiązują problemu. On narasta i jak już wybuchnie, to jest “siwy dym”. Albo biała zima – jak tutaj. 

Serce jest trudno odmienić

To co mamy przyrodzone, to co dostajemy w spadku, w darze: nasza energia, potencjał, może być wykorzystane dobrze i źle. Może nas ocalić, może nas zabić. Albo – albo. Im więcej mamy – w sensie talentu, zdolności – tym bardziej musimy patrzeć sobie na ręce. To widać w innych bajkach – nie bajkach. Choćby tej o wilku, tym z Wall Street. Brak umiaru, chciwość, żądza władzy większej, niż można unieść, sprowadza na dno. Stamtąd się rzadko wraca, a jeśli nawet to nie bez blizn. I chyba nie warto, obiektywnie rzecz ujmując.

Mądre trole w “Krainie Lodu”, mówią, że serce jest bardzo trudno naprawić, ale z głową zawsze można powalczyć. 

“Głowa” poddaje się naszym zabiegom, “głowa” jest plastyczna, może być odporna na bezsensowny strach. Nie nad wszystkim możemy panować, ale z pewnością, możemy panować nad sobą. Nad tym jak myślimy, co robimy z własnym życiem, jak wykorzystujemy swój talent i moc. 

Z mrozu może być śmierć, albo roztańczone lodowisko. Jak w bajce, jak w Krainie Lodu. Aby wyczarować to drugie, wcale nie trzeba magicznej mocy. Wystarczy trochę miłości. Na początek do siebie, a potem do ludzi. Reszta sama się potoczy. 

Owocnego oglądania!