Żyjemy w kulturze wytykania błędów. Tak funkcjonuje szkoła. Czerwony ślad znaczy: NIE TAK, ROBISZ to ŹLE.

Szkoda, że z równym pietyzmem nikt nie szuka w nas dobrych stron i jeszcze większa szkoda, że nauczeni przykładem, sami tego nie robimy.

Strach przed błędem, przed tym, że nam ktoś coś wytknie, może być jak tama, która blokuje całą chęć do działania. W życiu co prawda nie ma zeszytów, nikt nie pisze nam markerem po ścianach, ale i tak wielu z nas strasznie boi się się próbować, bo może się nie udać.

Czerwony długopis ma uczyć, a chyba głównie stresuje. Koncentruje naszą uwagę na tym co złe i niedoskonałe, jakby reszta nie istniała.

Nie wierzysz? Przypomnij sobie kartkę z dyktandem, na którym ktoś zaznaczył Twoje błędy. Nawet jeśli 100 słów napisałeś poprawie, to te 5, które zostało podkreślone, skupia całą uwagę i sprawia, że czujemy, że nic nie wiemy. 


To przecież wspaniałe umieć napisać dobrze 100 słów! A przecież nikt nigdy tak na to, na nas, nie patrzył!

I co z tego? Niestety bardzo wiele. To programuje nas na określony sposób myślenia. Nikt nie stał się lepszy, od mówienia mu, że jest zły.

Można jednak inaczej: a gdyby tak podkreślać najdoskonalsze elementy –  zaznaczać je nie na czerwono, ale na zielono?Większość z nas bez trudu wyciągnie wnioski. Naprawdę, wbrew temu co wydaje się skostniałym belfrom i życiowym korektorom, którzy niczym Małgorzata Rozenek szukają pyłku na białej rękawiczce, potrafimy dodać dwa do dwóch.

Świadomie czy nie, dziecko, dorosły na pewno powtórzy to, co zrobiło dobrze (i co zostało zauważone oraz docenione). –  pisze Monika Marciniak, na swoim blogu MAMY RADĘ.  Mamy tutaj do czynienia z zupełnie inną motywacją wewnętrzną: dziecko nie będzie koncentrowało się na niepopełnieniu błędów lecz na włożeniu wysiłku w powtórzenie sukcesu.

Z dorosłymi działa to dokładnie tak samo.

Stara pedagogika mówi, że jeśli się nam nie wytknie błędów i wypaczeń to w życiu się niczego nie nauczymy. Ale dzisiejsza wiedza o tym jak przyswajamy, jak się uczymy, dorastamy i doskonalimy się, mówi zupełnie co innego.

Motywacja, ta trwała i wartościowa, nie bierze się wcale z potrzeby udowadniania komuś czegoś, czy doskonalenia się w imię niepopełniania błędów.

Od poczucia niedoskonałości do “mogę”

Nawet jeśli we wspomnianym dyktandzie, proporcja byłyby odwrotne, to 5 dobrze napisanych słów, świadczy o tym, że mogę się nauczyć pisać pozostałe – potrzebuję tylko trochę czasu.Nikt nie jest doskonały, ani nikt nie jest do niczego. Jesteśmy ludźmi, którzy albo nad sobą pracują, albo nie.

Zwracanie uwagi wyłącznie na błędy to prosta droga do kompleksów i poczucia, że jestem niewiele wart. A to przecież nieprawda.

Zmiana optyki przyda się nie tylko dzieciom, ale i dorosłym.

Może zamiast wytykania sobie niepowodzeń, skupimy się na tym co nam wyszło, co potrafimy, a do reszty podejdziemy z otwartością i wiarą, że skoro mogę coś innego, to mogę i to?

A więc? Co Tobie się dziś wspaniale udało?