Samo się leczy

Nauka
i jej światli przedstawiciele dowodzą, że człowiek jako element
przyrody jest organizmem, który w sprzyjających – albo zwyczajnie
nieszkodliwych warunkach przyrody potrafi się samo regulować i naprawiać
swoje własne braki i usterki. Trochę to wbrew całemu przemysłowi
medyczno – psychologicznemu, który każe nam wierzyć, że sami nie
potrafimy sobie z niczym poradzić – ale jeśli sprawie bliżej się
przyjrzeć można dojść do wniosku, że dużo w tym prawdy. Często rzeczy,
których  nie potrafimy rozwiązać mimo tygodni i miesięcy planów i
działań, pozostawione same sobie i własnemu niezależnemu biegowi
rozwiązują się same. Ścieżki prostują się, nabierają oczywistego biegu –
następuje odkrycie, olśnienie, coś dzieje się mimo i obok nas- tak
dobrze i lekko, że czujemy jakbyśmy byli kołysani w niewidzialnych
ramionach najczulszej matki: Życia.  

Przeczekiwanie
czasami jest najmądrzejszą rzeczą, którą jesteśmy w stanie zrobić.
Najlepszym rozwiązaniem zapętlenia, zamotania, zagubienia w gąszczu
spraw. Cisza, która dochodzi do nas kiedy na to pozwolimy oferuje
nieskończoną mądrość: zachęca do oddania się jej, a w zamian pozostawia u
wyjścia ze swojej groty prezent:  mały groszek pomysłu, cichą piosenkę 
o nowym życiu czy zwyczajnie – niezwyczajnie –człowieka, który zabiera
nas tam gdzie nasze miejsce.

Wiele
rozwiązań przynosi sen. Zasypiamy zmartwieni, niedokochani, pełni
wątpliwości, a budzimy się z uśmiechem i ciszą w sercu:  nasze ciało i
umysł uspokoiło nas samo, zadbało o nasze dobre samopoczucie i
pogładziło po zaspanych skroniach.

W
naszym pędzie zapominamy o tych prostych prawdach. Szukamy
skomplikowanych algorytmów, wyliczamy swoje życie jak ułamek
matematyczny, dzielimy i mnożymy, podpieramy realność sztachetą
statystyki.

 A czasem wystarczy tylko być i NIE PRZESZKADZAĆ.