Piszecie mi często, że moje słowa trafiają do Was, do Ciebie, zawsze we właściwym momencie. Jakiś czas temu, takie wyjątkowe, odciskające piętno słowa trafiły do mnie za sprawą pewnej wyjątkowej Agnieszki. “Czy byłaś już dziś leniwa?” – i kilka zdań o których za chwilę, podziałało na mnie jak płachta na byka, albo jak sól w oczy. Właśnie tak. Bo chociaż trudno się do tego przyznać, jestem pieprzoną Królową Wydajności. I założę się, że TY też. I coraz rzadziej jest to dla mnie komplement, a coraz częściej ciężar.

Od kiedy mieszkamy z A. same wiem już, że jeśli o coś nie zadbam, nikt inny tego za mnie nie zrobi. To tak naprawdę osobny temat do poruszenia innym razem –  ale gdyby nie moja dość konsekwentna “polityka organizowania życia”, nie wiem jak dałabym radę być samodzielną matką, pracować, wydawać książki, pisać, spotykać się z ludźmi, ogarniać całą, nieraz cholernie skomplikowaną logistykę codzienności i nie oszaleć przy tym. Jeśli też jesteś, byłaś,  w podobnym miejscu, wiesz o czym mówię.

Tak. Królowa Wydajności to ja. I często mam tego zwyczajnie dosyć.

Czy byłaś już dziś leniwa – Misiura

Gdzie się podziała cała łagodność?

I tu oddam na chwilę głos Agnieszce –  czyli Misiurze:

Brakuje nam łagodności wobec siebie i życzliwej troski (…) Nie znam ani jednej leniwej kobiety, a Ty? Za to znam całą armię tych, które wciąż realizują listy zadań, podkręcają sobie przysłowiową śrubkę, nie pozwalają odpocząć ani na moment. Dopóki nie zacznie krzyczeć ciało, nie słyszą, że od dawna ciągną na rezerwie. Zapytane, jakie są ich potrzeby, boją się odpowiedzieć. Najczęściej dlatego, że są zbyt daleko od tych potrzeb, ale również dlatego, że odpowiedź mogłaby skonfrontować rzeczywistość z głosem serca i wywołać ból.

Oczywiście, że wiele w życiu takich spraw, z których nie można całkiem zrezygnować, albo od których trudno uciec.

Zobowiązań, które się same nie zrealizują. Naczyń, które same nie wyjdą ze zmywarki. Trosk, które trzeba zobaczyć, czy łez, które trzeba obetrzeć. Ale jest gdzieś w tym wszystkim przestrzeń na łagodność. Na serce, które warto mieć nie tylko dla innych – ale i może przede wszystkim dla siebie.

Nie jestem mniej ważna niż ludzie, którym poświęcam swój czas. NIE JESTEŚ. Trzeba to uznać i przyjąć. 

Oczekiwanie, że świat nam to da sam, nieproszony o nas zadba, gdy my sami nie dbamy o siebie, jest mrzonką. Totalną mrzonką. Nie idź w tą stronę.

Jak często sobie odmawiasz?

To kolejne pytanie, które mnie dźgnęło w sam bok w tym Misiowym liście –  newsleterze. I zdania o tym, że mając blisko 40 lat /mniejsza o to czy mniej czy więcej –  zawsze jesteśmy w takim momencie, gdy NAJWYŻSZY czas zacząć brać od życia więcej tego, co daje nam przyjemność i radość. I przestać sobie wiecznie odmawiać. Nie, nie z rozrzutności. Z prawdziwej troski o siebie i swoje potrzeby.

Wiele razy dostawałam od Was wiadomości w takim stylu. Wiele razy pisałyście mi: “zbierałam się tak długo, żeby zamówić Twoją książkę, bo zawsze mi na siebie szkoda pieniędzy, zawsze jest coś ważniejszego, pilniejszego, istotniejszego do zaopiekowania. Ciągle na liście priorytetów jest ktoś inny, coś innego.

I ja to świetnie rozumiem, bo długo traktowałam siebie samą jako zbytek. 

Czytałam jakiś czas temu wpis Fashionelki, która po sukcesie któregoś ze swoich produktów mówiła, że z przyjemnością obdarowała samą siebie podróżą i myślałam jakie to fajne i mądre, a potem przechodziłam nad kolejnym zrealizowanym przez siebie projektem do porządku dziennego, bo przecież sukces może nie taki duży, mogło być lepiej, a generalnie to nie ma sensu wydawać pieniędzy.

Dziś coraz częściej pukam się w głowę i nie ustawiam na końcu kolejki. Ale mam jeszcze co w tej materii robić.

Jak często TY sobie odmawiasz i kiedy przestaniesz to robić?

Mam dosyć surowości, wydajności – życie i bez tego potrafi boleć tak, że pozostaje Ci wyć w samotności. -pisze dalej Agnieszka. – Kup sobie coś o czym od dawna marzysz, może na jaguara musisz poczekać, ale szminka w kolorze podkreślającym Twoje usta, to coś, co wydaje się tak małe, że aż nieistotne, ale chcesz tego od dawna. A może aromatyczna świeca, która rozświetli zbyt mroczne wieczory? Może piękne papiery do skrapbukingu, którymi wykleisz mapę marzeń? Sadzonkę wymarzonej rośliny, która może zwiędnie, a może nie, ale na pewno Cię ucieszy?
Kiedy skończysz z całym ogonkiem ważnych spraw przed czasem, nie dorzucaj już nic więcej!
Rób więcej dla siebie, wierz mi, że świat czeka na to, żeby Ci było przyjemnie.

 

Kupując mój dziennik “180 dni wdzięczności” otrzymasz od mnie prezent: kartki/ mini plakaty – tylko do końca października!

Co dziś dla siebie zrobisz?

Kiedy będziesz leniwa? Kiedy zamkniesz się w swoim miejscu i wywiesisz kartkę:  “Nie ma mnie dla nikogo”? Wiem, że w wielu polskich domach kobiety nie mają dla siebie miejsca na to aby choćby odstawić torebkę, a co dopiero zamknąć się przed światem, ale to TEŻ jest skutek tego, jak mało sobie samym dajemy przestrzeni i jak mało się o siebie troszczymy. SAME to sobie robimy.

Co by się stało, gdybyś z tą samą pasją, z którą walczysz i stajesz w obronie swojego dziecka, partnera, projektu, walczyła o siebie i swoje prawdziwe potrzeby? 

Odizolować się możemy wszędzie i zawsze –  musimy tylko nauczyć się dystansować od świata i słuchać siebie. Dbać o siebie powinnyśmy codziennie: nie z przymusu wyglądania, osiągania, bycia najlepszą, ale po to, aby dawać sobie tyle uwagi ile nam potrzeba, aby nie ustawiać się w kółko gdzieś na końcu.

Nie traćmy więc czasu. Co TY, właśnie TY, dziś dla siebie zrobisz? I kiedy do cholery ostatnio byłaś leniwa?

Bycie Królową Wydajności jest ok. Czasem nie ma od tego ucieczki, wiem to równie dobrze jak Ty. Ale naprawdę czasem można odłożyć tą pieprzoną koronę i niecenzuralnie powiedzieć, jak bardzo mamy wywalone na to, co ona nam przynosi.

Jeśli świat się za to na nas obrazi, to pieprzyć to.

Pieprzyć po stokroć.

Nie bądź dzielna, bądź łagodna! – Misiura

Oprócz tego, że jestem dzielna i twarda, chcę być też dla siebie łagodna.

A TY? Co do cholery dla siebie dziś zrobisz?