Nie, nie żałuję – o tym, czemu lepiej za wiele nie żałować i komu szkodzi żal?

Żal to uczucie, które pojawia się w naszym życiu wielokrotnie, zwykle w sytuacjach, które odbieramy jako negatywne, trudne. Żalowi blisko do smutku, ale czasem jest po prosu frustracją z powodu czegoś co nie wyszło, czasami zatrzymuje naszą energię i nie pozwala pójść dalej. Dlaczego żal trzeba odżałować i zostawić za sobą. Jak przeboleć to co boli i jak iść dalej już bez żalu, nawet jeśli życie mocno dało nam po przysłowiowej dupie?

 

Chciałam krótko, bez ad hoców, ale chyba tak się tutaj nie da. Przynajmniej nie jeśli tekst ma być autentyczny i zamiast wytartych sloganów nieść także słowa o prywatnym doświadczeniu, na którym nie trzeba, ale można się czegoś nauczyć.

Napiszę więc trochę o żalu, bo znam go bardzo dobrze, to mój stary kumpel. Niejedną kawę razem wypiliśmy, niejeden raz zepsuł mi wakacje i niejeden raz także czegoś nauczył.

Żałować można tak wiele rzeczy, że żal może nam towarzyszyć właściwie bez przerwy. Michał Pasterski pisze, że żal bierze się z braku akceptacji rzeczywistości takiej jaka jest tu i teraz i z myśleniem typu “moje życie powinno wyglądać inaczej”. 

 

Gdy jest nam czegoś żal, tworzymy w głowie alternatywną wizję rzeczywistości, w której wszystko poszło po naszej myśli. Trzymamy się tej wizji bardzo mocno a ból powstaje w luce między tym, jak mogło być, a tym, jak jest. Im większa ta luka, tym bardziej boli.

M.Pasterski 

 

Żal jest dla żałującego zwykle głęboko nieprzyjemny, widać to choćby w groźbie: “jeszcze tego pożałujesz“. Problem w tym, że o ile nie da się żyć całe życie bez żalu, o tyle często żałujemy spraw, których NIE MA SENSU ŻAŁOWAĆ i zacinamy się w żałowaniu, nie potrafiąc odpuścić i zaakceptować rzeczy, na które już i tak nie mamy wpływu. O ile spękane szkoło zwykle da się skleić, o tyle czasu na pewno nie można cofnąć. Zatrzymywanie się więc w tym miejscu i żałowanie, żałowanie, i jeszcze raz żałowanie,  jest zgodne z internetowym hasłem żal.pl  –  czyli kompletnie bez sensu.

 

Żal w psychologii

Z punktu widzenia psychologicznego, żal ma wiele wspólnego z żałobą. Żal to taka mała (choć bywa i duża) żałoba, po złamanym sercu, związku, który nie wyszedł, filiżance która się stłukła, czy okazji która przeszła obok nosa.

Żal ma przeważnie kilka etapów. Możemy zaprzeczać temu co się stało, złościć się na siebie, lub na kogoś innego, w kółko odtwarzać sceny z przeszłości, albo wizualizować jakby było wspaniale, gdybyśmy postąpili inaczej.

Żal jest absolutnie naturalny i jako taki powinniśmy go postrzegać, pamiętając tylko że pozostawanie w nim za długo, bez sensu, nurzanie się w żalu może być dla nas głęboko szkodliwe i działać niczym betonowe buty. Trzymać w miejscu, nie pozwalać się ruszyć, truć.

 

Żal. pl czy prawdziwy żal?

Wiele osób, szczególnie takich które są bardzo wrażliwe, albo bardzo przywiązane do swoich planów, oczekiwań i wymyślonych w głowie scenariuszy, ma ogromny problem z żalem. Żyją w poczuciu skrzywdzenia, albo wiecznego rozpamiętywania tego co było. “A gdybym postąpił inaczej, a może jeślibym zrobiła to lub tamto, albo nie zrobiła czegoś innego, to życie potoczyłoby się inaczej”.

Są ludzie, wcale nie mało, którzy zatrzymują się w żalu nad tym, że urodzili się w nieodpowiednim miejscu i czasie, w wielkiej pretensji do świata i bliźnich o to, że inni mieli łatwiej, lepiej, bez porównania. Są tacy, którzy opłakują zbite szklanki, zgniecione pomidory i to, że im ptak narobił na ramię.

Wiele, jeśli nie wszystkie z tych spraw, to takie nad którymi nie warto spędzać czasu. Żałowanie małych życiowych katastrofek, niefortunnych zdarzeń i otartych kolan i zderzaków, jest kompletnie bez sensu. Taki żal w żaden sposób nas nie rozwija, może co najwyżej wywołać frustracje, która w pewnym momencie tak nam dopiecze, że zdecydujemy się ruszyć z miejsca.

 

 

Nie żałuj zbitego szkła i złamanego serca

Zamiast tego traktuj je jak lekcje – ostrożności, uważności, a może po prostu wybierania do kochania ludzi, którzy mniej ranią. Żal może być konstruktywny, ale trzeba go przeżyć, a nie zatrzymywać na wieki. Nie warto także nadawać znaczenia rzeczom, które nie są aż tak ważne.

Z mojego doświadczenia wynika, że za często żałujemy, a za mało żyjemy. Nie da się w życiu wykorzystać wszystkich szans, uniknąć każdej dziury w drodze i zawsze mówić to co trzeba, w najlepszym do tego momencie.

Kiedy ogarnia mnie żal, kiedy zaczynam mieć do siebie pretensje, wyciągam wnioski, odczuwam żal, a potem pozwalam mu odejść. Gdybym mogła w tamtej chwili postąpić inaczej, pewnie bym to zrobiła. Gdybym 10 lat temu wiedziała to co wiem dzisiaj, pewnie podjęłabym wiele innych decyzji, ale przecież bez tego co było, nie byłoby mnie dziś takiej, jaka jestem.

Reszta to tylko żal.pl

 

Jak przestać żałować?

 

Jak więc przestać żałować i żyć?

• Przyjrzyj się żalowi i sytuacji, której żałujesz. Jeśli jest już przeszłością, uznaj to co było, podziękuj za doświadczenie, które było Twoim udziałem i nie nurzaj się w wymówkach do siebie, bo one przecież i tak nie zmienią przeszłości. Odżałuj i idź.
• Nie snuj wizji pt. “Jak cudownie byłoby gdyby”. Gdyby mogło, to by było, ale skoro nie jest, to patrz punkt pierwszy.
• Żałują ludzie, którzy są albo w przeszłości, albo w przyszłości. Nie ma ich w “teraz”. Kiedy tu się znajdziesz zobaczysz oprócz rzeczy, których żałujesz, także te, które są na plus. Być może bilans Cię zaskoczy.
• “Myśli przychodzą i odchodzą, nie podawaj im herbaty” –  mówi buddyjskie przysłowie.  Z żalem jest podobnie. Nie zatrzymuj go, a któregoś dnia sobie pójdzie.

 

Czego najczęściej żałują ludzie?

 

Według Marka Twaina, najczęściej żałujemy nie tego co zrobiliśmy, ale tego, na co nie starczyło nam odwagi. Ludzie przed śmiercią zwykle żałują 3 rzeczy:

 

•  Tego że brakło im odwagi by żyć autentycznym życiem i spełniać marzenia

• Tego, że nie wyrażali swoich uczuć

• Tego, że pracowali zbyt ciężko, aby cieszyć się życiem

Co zrobisz, aby kiedyś, za te 20 czy 40 nie żałować tych 3 rzeczy?

Kup bez żalu :