Spotykamy się przy wspólnym stole, bywa że tylko te 2-3 razy do roku. Odwiedzamy rodzinę i znajomych, albo sami urządzamy święta. Czasami to bywa bardzo dobry czas, ale chyba statystycznie częściej dajemy się porwać różnym wirom, nieporozumieniom i po świętach czujemy się jak przepuszczeni przez wyżymaczkę.

Z rodzinnego domu pamiętam z tych momentów głównie wszechobecną nerwowość i bardzo wiele zmęczenia. Nie wiem czy ktoś tak naprawdę cieszył się ze świąt. Na radość brakowało miejsca i czasu –  ważniejsze były inne rzeczy.

Tylko czy właściwie, w tym szczególnym czasie, jest coś ważniejszego poza samym świętowaniem, odpoczynkiem i radością?

 Spotkałam się niedawno z Kariną, która od jakiegoś czasu nie spędza świąt w rodzinnym domu. Wpada tylko na obiad, a potem wraca do siebie. Teraz ma już męża i małego synka, ale jak mówi, nawet gdy była sama, wolała święta spędzić w ciszy własnego mieszkania niż w całości z rodziną. Brzmi dziwnie? Budzi to w Tobie sprzeciw? Przyjrzyjmy się powodom!

Święta to taki czas, w którym potrzebujemy czuć swoją jedność, być razem. Bez wiecznych pretensji, bez muszę, bez negatywizmu, którego często mamy mnóstwo na co dzień.

 

Święta to nie jest czas na “muszę”Chociaż bardzo często tak nam się wydaje. Mieszkanie MUSI błyszczeć, samochód lśnić, buty stać na baczność, dzieci od linijki, kuchnia uginać się pod mazurkami, lodówka od smakołyków, a w ogóle wszyscy i wszystko ma chodzić jak w zegarku.

Taka napinka to idealny sposób na to, żeby schrzanić te święta. I nie mówię tu o chrzanie w korzeniu, który dodasz do świątecznego barszczu.

Kiedy dopadnie Cię siermiężne “MUSZĘ”, zastanów się, co się stanie jeśli jednak nie? Czy świat na pewno się zawali? Czy będzie trzeba odwołać te święta?

Niedawno znajoma pani Ida, która w tym roku skończyła 80 lat i w życiu nie chodziła na żadne kursy rozwoju, a o psychologu i rozwiązywaniu konfliktów słyszała tylko w serialu,  powiedziała mi:

“Dziecko, kiedyś to ja byłam taka nerwowa i spięta, jak mi chłop maku nie zmielił to go raz nawet drewnianą łyżką przez łeb walnęłam. A teraz mówię: Stasiu zmielisz mak? Nie zmielisz, to nie, nie będzie makowczyka”. Raz nie upiekłam i też święta były, co mi tam. A Stasiowi już przypominać nie muszę. Wiesz jaka to jest wolność??”

Dorotka Smoleń napisała ostatnio u siebie na blogu, że Pan Jezus zmartwychwstanie mimo brudnych szyb. Przekładając to na świecki język, dla tych, którzy wolą w ten sposób: święta będą i tak. Nawet jeśli nie zaliczysz tej całej listy czynności, które naprawdę MUSISZ zrobić.

Święta to nie jest czas na rozwiązywanie problemów

Więc jeśli przyjdzie Wam na to ochota przy tym rodzinnym stole, przy śniadaniu, albo obiedzie, to ugryźcie się w język.

Jeśli to Wasi bliscy wyjdą z taką inicjatywą, zaczną pretensjami, albo starą, bardzo dobrze znaną śpiewką, spróbujcie jednak zmienić temat.

 

Niech te święta, to będzie dla Was dobry czas!

Dobrze spędzone święta, radość z bycia razem, spokój, dobry czas, to taka kula energii, która wiąże nas ze sobą i do siebie przybliża.

W takim nastroju, z takim zapasem, do tematów trudnych i drażliwych będzie można wrócić po świętach. To nie jest zamiatanie pod dywan.

To jest odkładanie na właściwszy czas.

Święta to czas na bycie

I warto tak je spędzić. Rytuały, tradycja, to wszystko ważne, ale jeśli w tym nie ma ŻADNEGO osobistego przeżycia, to tak czy inaczej będzie to zmarnowany czas.

Zastanów się, czego dla siebie potrzebujesz w tym czasie Zmartwychwstania? To nie musi być stricte religijne przeżycie. Co w Tobie musi obumrzeć, żeby mogło narodzić się nowe? Jak spędziłeś, spędziłaś, ostatni rok? 

Co dla Ciebie oznacza ten początek wiosny? Co ma rozkwitnąć? Co siejesz? Co chcesz zebrać? Pomedytuj nad tym, zastanów się, uspokój.

Niech ten czas naładuje nam akumulatory tym co naprawdę dla nas WAŻNE.

Czy nie taka jest istota świętowania? Wszystkiego co dobre, ode mnie!

***