Kiedy pacjent odwiedza zachodniego lekarza, skarżąc się na wysokie ciśnienie, szum w uszach, albo ból głowy, przeważnie dostaje skierowanie na dalsze badania, poddaje się skomplikowanym analizom –  w konsekwencji łyka pigułkę zwalczającą chorobowe objawy i sprawa właściwie zostaje uznana za zamkniętą.

Kiedy ten sam pacjent idzie do przedstawiciela medycyny wschodniej, zanim zostanie dokładnie zbadany i obejrzany, padną ważne pytania:  „O co Cię boli głowa? Co w tobie powoduje, że ciśnienie rośnie, a krew krąży tak, że szumi Ci w uszach?  Co się dzieje z twoim życiem? Co ci mówi twoje ciało?”

Tylko głupiec udaje, że tego nie widzi.

Tak, jesteśmy w większości takimi głupcami.

Po co nam ból? A choćby po to, żebyśmy wiedzieli, że w naszym ciele dzieje się coś złego. Fakt – mówi anestezjolog doktor Wojciech Mudyna –   natura wymyśliła mało przyjemny sposób informowania nas o szkodach, ale lepszego nie ma. Gdyby nie było bólu, nie byłoby szans na natychmiastową reakcję obronną – co niejednokrotnie kosztowałoby nas zdrowie albo życie.

Ból oprócz funkcji obronnej spełnia też rolę fizjologiczną. Zmusza organizm do odpoczynku, do zatrzymania się. Jeśli złamiemy sobie nogę lub rękę, nie możemy z bólu nią ruszać i dzięki temu dajemy naszemu ciału czas na regenerację i odbudowę. Ból mówi: STOP! Musisz się zatrzymać! Nie pędź tak!

Dlatego bagatelizowanie bólu i zwalczanie go wyłącznie jako objawu – bez zajmowania się resztą, jest tak samo bezsensowne i nierozsądne jak wyłączanie kontrolki awarii w aucie. W najlepszym wypadku staniemy w szczerym polu. W najgorszym: na zawsze.

Największą porażką współczesnego świata jest to, że przy całym wielkim postępie jaki się dokonał i dokonuje, przy ogromnej mnogości możliwości jakie mamy, przy ułatwieniach i uproszczeniach w postaci techniki, która nam służy, utraciliśmy własne, przyrodzone możliwości regulacyjne i już naprawdę nie wiemy o co i dlaczego boli nas nasze ciało. Już nie słyszymy tego co mówi, a nawet jeśli staramy się usłyszeć, to ten język którym mówi, wydaje się językiem obcym. Słowa nic nie znaczą. Wpadają w pustkę, z której nie ma kto ich wydobyć.

„Nie mam czasu się nad tym zastanawiać, mam dzieci, pracę, stanowisko, tyle spraw do załatwienia” –  mówi  X. Raz w roku jedzie na wakacje i całe 14  dni walczy z migreną i kacem, bo rzeczywistość, z której się przemocą wyrwał jest dla jego umysłu i ciała nie do zniesienia na trzeźwo.

W schowku wozi zapas środków przeciwbólowych i witaminy. Dwa razy w tygodniu biega, a w soboty gra w kosza.  Uważa, że o siebie dba. Ostatnio jego koleżanka z działu miała zawał. Trochę się zdziwił, bo przecież na nic nie narzekała i wyglądała normalnie. Na chwilę pojawiła się obawa i strach, ale szybko przetłumaczył sobie, że to nic takiego.

Psycholog, dr Bartłomiej Dobroczyński mówi, że człowiek jest jak woda, idzie w kierunku najmniejszego oporu. Dlatego woli łykać proszki, niż zastanowić się nad swoją kondycją lub życiem.

Dlatego się okłamuje.

O co Cię boli Twoja głowa? O co Cię boli twoje serce? O co Cię boli twój żołądek, co Ci mówi twoja wątroba? Dlaczego nie masz energii, co z nią robisz, gdzie ją trwonisz, co zrobisz, kiedy nic Ci już nie zostanie?

Póki działa to dobrze – myślimy-  jak przestanie to trudno; na coś trzeba umrzeć –  takie przekonanie wpędza nas dosłownie i w przenośni do trumny i zaciska wieko.

Życie, to które teraz mamy, to tutaj, pod ręką, jest bezcenne, wartościowe, nasze, własne. Ciało –  podobnie. Czemu marnujemy rzeczy, których nie da się kupić, ani dostać ponownie, w imię tego co przemija, kończy się, zaczyna i może poczekać?

O co Cię boli głowa? Co Ci mówi Twoje serce? Usiądź sam ze sobą, jak najlepszy, czuły lekarz i wysłuchaj swoich skarg. Usłysz, co masz sobie do powiedzenia. Zobacz co powinieneś zobaczyć. Nie potrzebujesz skierowania, nikt nie sprawdzi Ci dowodu ubezpieczenia, nie zapłacisz za wizytę.

Usiądź i bądź cierpliwy. A potem otwórz oczy, otwórz uszy i zostań z tym. Zaopiekowany, wysłuchany pójdziesz dalej.