Wyobraźcie sobie las, znużony upałem, albo o świcie.  W taki dzień małe wilki baraszkują na polanie, matka obserwuje bacznie tak je jak i otoczenie, a kiedy którymś ze zmysłów wyczuje niebezpieczeństwo, warczy i zagania towarzystwo w bezpieczne miejsce. 

Od maleńkości uczy dzieci, że w sytuacji zagrożenia należy uciekać albo walczyć. Ucieczka niekoniecznie jest objawem tchórzostwa –  czasem raczej zdrowego rozsądku, walka wcale nie świadczy o odwadze –  w końcu potyczka małego wilczka z dorosłym drapieżnikiem, skończyłaby się niechybną śmiercią tego pierwszego. Nie ma tu miejsca na dyplomację, ani niepotrzebne dyskusje. Pułapka to pułapka –  należy ją rozpoznać. Przyjaciel to przyjaciel –  wróg to wróg –  widać gołym okiem.

A u ludzi, proszę Państwa, jest inaczej. Ludzie szkolą się w kiełznaniu instynktów, a kobiety  w szczególności, w marnej sztuce bycia wiecznie miłą.

Dlaczego kobiety są takie naiwne?

Tak, kobiety, u progu życia, są przeważnie przerażająco naiwne. Same wchodzą w sidła; głuchną na wszelkie instynkty. Nie dostrzegają wroga, albo go wybielają; nie widzą groteskowości, nie rozpoznają znaków. Nawet jak zobaczą nóż za pazuchą, to tłumaczą sobie, że to pewnie do otwierania listów. Skąd to się bierze? Gdzie jest początek?  W komunikatach jakie otrzymujemy od środowiska i  od tych, którzy nas wychowują.

“Bądź miła, nie sprawiaj przykrości, nie oceniaj książki po okładce, nie wyciągaj pochopnych wniosków, nie bądź bezczelna, to niegrzeczne, sprawisz cioci przykrość itp. ” –  kto tego nie zna? Kto nigdy nie słyszał?

Wdrażanie do bycia miłą –  to zachęta do lekceważenia własnych uczuć i przekłamywania instynktów. Miłe dziewczynki wyrastają na naiwne kobiety, które pakują się w sytuacje bez wyjścia. Grzeczni chłopcy dają się prowadzać za nos  i nie raz i dwa wdepną w sidła, które ranią nie tylko nogi, ale i serce.

Warto być niegrzecznym!

Wilki nie uczą swoich dzieci bycia miłymi; uczą je życia. Widzenia co jest co. Brania odpowiedzialności raczej za swój los, a nie za samopoczucie kogoś, kto może nam odebrać życie lub wolność. Wyobraźcie sobie wilczka, albo jelonka, który empatycznie zamyśla się nad drapieżnikiem, który rozczarowany odchodzi z polany z pustym brzuchem. Czy żeby nie było mu przykro, lepiej dać się zjeść?A może tylko oddać jedną nóżkę, a może dać się pogonić?

Powtarzałam to już wiele razy, ale będę powtarzać do znudzenia: jeśli Ty o siebie nie zadbasz, nikt inny tego za Ciebie nie zrobi. Jeśli będziesz naiwny, naiwna, jeśli wybierzesz bycie miłym, zamiast bycia autentycznym, nie oczekuj, że inni zadbają o Twoje interesy. Mogą nawet nie wpaść na to, że jakieś masz.