Mało jest obszarów, gdzie 'nic sie nie da zrobić'. Emocje chyba do niego nie należą 😉 Emocje są fantastyczne, bo sa plastyczne, elastyczne, podatne, nie trwaja wiecznie w jednolitym stanie lecz ewoluują. Emocje to wielka baza informacji o nas samych. Emocje to ciągła droga do przodu, poznawanie nowego siebie. To obecnośc nas na tym świecie. Jak mozna sobie odpuścic dbałośc o nie i grzebac je psem. Emocje to ja. A że sa trudne do uniesienia i opieraja sie świadomości – wypieranie i noszenie swoich boleści w podświadomosci żżera jak robal od środka i boli po stokroc bardziej.
Ann

Otóż istnieje pojęcie "niedostępny emocjonalnie". Wiem, bo żyłam przez 17 lat z kimś takim, kogo kochałam, pokonywałam między nami całą drogą, a on nie chciał przejść ani ćwierci. Nie cieszył się, nie złościł, nie bawił. Był jak opanowany, zdystansowany i poważny posąg. Nic z niego nie wyciekło, nie wybuchło. Tak można latami, a nawet całe życie. Więc najbardziej jednak potrzeba świadomości i woli. Żeby się poznać na samym sobie. Nie każdemu jest to dane, jak się okazuje.

Małgosiu, napisz o zaufaniu. A raczej o nieufności. Bo, tak jak piszesz, można się tak zabetonować po złych doświadczeniach życiowych i trwonić potencjał, który się otrzymało i energię, którą można by skierować na tory dla siebie korzystne. Często jednak nieufność, a za nią z kolei idący strach, grzebią szanse na przepracowanie siebie, na lepsze życie.
Znamy przecież wiele opowieści ludzi, którzy właściwie nie powinni już żyć, gdyż bezmiar cierpienia i doświadczenia ponad ludzkie siły były ich udziałem. A jednak uginając się jak leszczyna w końcu powracali do życia. I chyba pomagała im w tym ufność, nadzieja, potrzeba więzi.
Co się musiało stać więc z człowiekiem, który zasklepia się w sobie i nie ruszy z miejsca. Co się też musi stać z nim, by to jednak zrobił. Dla siebie. I żeby wiedział, że robi to dla siebie.
Zaufanie. Ostatecznie na nim opiera się wszystko.
Zaufanie to jakieś założenie.
Nawet fizyka – najbardziej namacalna ze wszystkich nauk, tłumacząca świat, stając wobec niego wszystkie swoje reguły opiera na założeniach – jest ich kilka i one stanowią podstawę tej nauki. To nie są ścisłe wyliczenia. To są założenia, które dają podstawy.
To jest właśnie jak zaufanie, które pozwala otworzyć samemu drzwi albo poprosić, by ktoś je dla nas uchylił.